كارت هوشمند RFID
در اين مقاله با نحوه كار كارت هوشمند RFID آشنا مي شويم. اطلاعات درون يك كارت هوشمند RFID در يك تراشه كدگذاري مي‌شود. هنگامي كه نزديك به آنتن خواننده است، اين تراشه اطلاعات را انتقال مي‌دهد و كاربر را به يك سيستم امنيتي كامپيوتري معرفي ميكند. يك ريزپردازنده امن در تراشه جاسازي‌شده و داراي حافظه داخلي مي‌باشد. بدنه پلاستيكي اين كارت داراي يك آنتن جاسازي‌شده در آن مي‌باشد. ارتباط بين خواننده و كارت توسط تكنولوژي القايي RFID به عنوان منبع آن عمل ميكند. از طرف ديگر، محدوده خواندن يك كارت هوشمند كم‌تر از ۴ اينچ است، كه به اين معني است كه هر دو قادر به برقراري ارتباط با يكديگر نخواهند بود. آنتن جاسازي‌شده به اين كارت اجازه مي‌دهد تا از فركانس‌هاي راديويي براي انتقال اطلاعات به خواننده استفاده كند. تراشه ي موجود در كارت هوشمند با ميدان مغناطيسي خواننده كار ميكند. اين امر ارتباط بين دو دستگاه را آغاز ميكند. يكي از مزيت‌هاي كارتهاي هوشمند RFID، امنيت آنها است، زيرا دستگاه كارت خوان ها تنها مي‌توانند اين كارت را بخوانند كه با آن مرتبط هستند. آنها مي‌توانند هر گونه دسترسي به كليدهاي رمزنگاري بدون تطابق را مسدود كنند.
نحوه كار كارت هوشمند RFID اغلب شامل يك كارت و يك خواننده كارت است. مشخصات الكتريكي آنها از كارت هوشمند براساس مشخصات ISO 7816 است، كه شامل ابعاد و محل نقاط تماس آن است. يك نكته جالب در مورد آنها اين است كه الزامات كيفيت آنها بسته به فركانس آنها متفاوت است. براي مثال، كارتهاي فركانس پايين توسط ISO11784/5 و ISO14223 تنظيم مي‌شوند، در حالي كه فركانس بالا توسط ISO15693 ، ISO14443 و ISO18000-3 تنظيم مي‌شوند. از سوي ديگر، كارتهاي UHF بايد به ISO1800-6 پايبند باشند.
تا به امروز، متداول‌ترين تكنولوژي مايفر RFID است. در زمينه‌هاي رديابي زمان صنعتي و كنترل دسترسي، كارتهاي فرستنده توليد شده توسط HID، Legic به طور گسترده‌اي محبوب هستند. يك كارت RFID منفرد مي‌تواند كاربردهاي مختلفي را كه شامل نوشتن قسمت‌هاي مختلف روي تراشه است، ادغام كند.
تفاوت بين كارت LF، كارت HF و كارت UHF
اين كارتهاي هوشمند داراي سه محدوده فركانس هستند:
كارتهاي فركانس پايين (۱۲۵مگاهرتز – ۱۳۴ مگاهرتز ): كارت هوشمند فركانس پايين براي شناسايي و كنترل دسترسي استفاده مي‌شوند. بنابراين داراي محدوده زماني كم و سرعت بالا و داراي راه‌حل‌هاي كم‌هزينه هستند. از مزيت كارت هوشمند فركانس پايين اين است كه شكل امواج آنها باعث مي‌شود آنها كم‌تر تحت‌تاثير علايم راديويي و عوامل محيطي قرار بگيرند.
كارتهاي فركانس بالا (۱۳.۵۶ مگاهرتز): اينها دسته اي از كارتهاي هوشمند غيرتماسي هستند كه اغلب براي كارتهاي شناسايي، كارتهاي اشتراك، حمل و نقل و بليط مورد استفاده قرار مي‌گيرند. آنها از حافظه ثابت ساده تا كارتهاي پردازشگر امنيتي جاوا و PKI را شامل مي شوند. كارتهاي فركانس بالا داراي محدوده زماني متوسط و سرعت ارتباطي اطلاعات بالا هستند كه در كاربردهايي كه نياز به ارتباط امن و انتقال داده بزرگ بين كارت و خواننده دارند استفاده مي شوند.
كارت فركانس بالا (۸۵۰ مگاهرتز – ۹۶۰ مگاهرتز): كارت UHF انتقال داده سريع را فراهم ميكند و تا ۱۰ متر را مي خواند كه معمولا براي رديابي محل مورد استفاده قرار مي‌گيرد. با اين حال، برخلاف كارتهاي فركانس پايين، آنها مي‌توانند تحت‌تاثير مواد و محيط قرار بگيرند، كه گزينه خوبي براي كاربردهايي هستند كه نياز به محدوده خواندن طولاني و خواندن همزمان دارند.
برخي از كارتهاي هوشمند مي‌توانند بيش از يك محدوده فركانس داشته باشند. اين به اين دليل است كه برنامه‌هاي مدرن بعضي اوقات نياز به كار با چند تراشه با فركانس‌هاي مختلف دارند. كارتهاي هوشمند فركانس دوگانه نيز به عنوان هيبريدها داراي لمينت و آنتن‌هايي هستند كه از دخالت سيگنال‌هاي RF در تداخل با يكديگر جلوگيري مي‌كنند. تركيبات معمول آنها عبارتند از:
فركانس بالا و پايين
اينها رايج‌ترين كارت با فركانس دوگانه هستند و داراي يك آنتن با فركانس بالا هستند. در درون اين كارت ها يك سيم پيچ ضخيم قرار دارد.
فركانس بالا و فوق العاده زياد
اين كارت ها در پرداخت ها حضور و محل مشتري را رديابي كنند. كارت هاي فركانس بالا و فوق العاده زياد معمولاً داراي تراشه UHF در بالا يا در كنار تراشه HF هستند تا از تداخل جلوگيري كنند.
فركانس پايين و فوق العاده زياد
اين كارتها در مواردي استفاده مي شود كه كنترل دسترسي و رديابي پرسنل مورد نياز باشد. اين كارت ها با اجازه دادن به آنتن LF در بالا يا كنار آن ، تركيب كرد.
قيمت كارت هوشمند
ممكن است هزينه يك كارت RFID متفاوت باشد كه به دليل اين است كه قطعات در مقادير زياد توليد مي‌شوند. هزينه يك سيستم RFID عمدتا متشكل از خوانندگان الكترونيكي، قفل‌ها، كامپيوترها و نرم‌افزارها مي‌باشد.